Het laatste stukje van deze roadtrip gaat door Galicië. “Het lijkt wel alsof we het mooiste voor het laatst bewaard hebben. Het is een spectaculair stuk Noord-Spanje.”, zegt Carlijne lachend. De route gaat langs de ruige kust, via een bijzonder wijngebied en eindigt in de hoofdstad van deze unieke nog ongerepte Spaanse regio.
Een uitgestorven badplaats
De zon schijnt en we zien een blauwe lucht als we door ons raampje kijken. Het is een goede dag om te verplaatsen met dit droge, zonnige weer. Weet je nog die hoge kliffen waar we doorheen reden op de heenweg? Hier komen we nu weer langs en we maken even een korte stop voor wat foto’s. Nu met wat sneeuwresten, zon en blauwe lucht ziet het er nóg spectaculairder uit. Onderweg rijden we langs een grote supermarkt die open is op zondag. Kunnen we een voorraadje inslaan. En, we kunnen meteen bij de wasstraat ons busje weer laten glanzen.
Einde dag arriveren we bij de camperplek, Coto camper en staan een paar honderd meter vanaf de zee. We hebben een telefonische incheck met de beheerder die goed Engels spreekt en ook hier worden we weer supervriendelijk ontvangen. We blijven twee nachten. We maken de volgende dag een strandwandeling en Luc stapt nog even op de racefiets. De omgeving is een beetje treurig, omdat alles dicht is in deze tijd van het jaar. In de zomer is het hier wel enorm druk en is dit een heel populair stuk strand.
Langs de Galicische kust
We starten vroeg vandaag: het is sightseeing time! Eerst rijden we een stukje terug… en daar moeten we mee opschieten, want het getij moet voldoende laag zijn. We gaan naar de kathedralen, ofwel As Catedrais. Het is beschermd natuurgebied en alleen toegankelijk als het eb is. In het hoogseizoen moet je je ook online registreren voor een bezoek. Nu hoeft dat niet, er staan ook maar twee andere auto’s op de parkeerplaats, lekker rustig dus. Eigenlijk zijn we wat aan de late kant om het hele strand af te kunnen lopen, want de zee is al iets te ver, waardoor sommige stukjes niet meer te bereiken zijn, maar wat we wel kunnen bereiken is indrukwekkend! De hoge kliffen, rotsformatie en grotten zijn een bijzonder fenomeen! Echt wow!
‘De Bank van Loiba’ of ‘de beste bank ter wereld’, is onze volgende stop vandaag. Met het woord bank werden eigenlijk de kliffen, de wilde en ruige kustlijn bedoeld. Vanaf deze plek genieten we van een indrukwekkend uitzicht op de kust tussen Cabo de Estaca de Bares en Cabo Ortegal. Prachtig plekje. Wederom die uitzichten en sowieso is het rijden van deze route langs de kust een heel goed idee. Next stop op deze ‘Ruta de los Miradores’ is ´Mirador Garita de Herbeira´ en ligt op 611 meter hoogte, waardoor we een mooi 360-view hebben. Wederom spectaculair wat we zien, gigantische kliffen en de woeste zee met hoge golven. Aan de andere kant de groene heuvels met een windmolenpark. Jammer van het uitzicht, maar goede locatie om wat wind te vangen. Hier boven is het behoorlijk guur door een snijdende oostenwind. Het is het uiteraard dubbel en dwars waard om dat even te doorstaan.
Op onze route ligt ook het plaatsje San Andrés de Teixido, ook wel het Mekka van Galicië genoemd. We zijn nieuwsgierig en stappen ook hier even uit. In januari is dit pelgrimsoord duidelijk minder in trek. Er is geen mens te bekennen. Dat maakt het voor ons wel weer extra bijzonder. Samen in het kerkje zijn en samen door die ene straat wandelen, zonder hordes toeristen. Het is een beetje dubbel. Het is heerlijk rustig, maar wat reuring missen we wel.
Een ´functionele´ stop in Valdavino
We overnachten op wat wij noemen een ‘functionele stop’, ´A frouxeira camper park´. Het heeft voorzieningen, zoals een toilet, douche en elektriciteit. Geen warm water voor de afwas en douche. Bij de douche kun je €1,- in de automaat stoppen voor 5 minuten warm water. Dat was op de vorige plek ook. Het is niet een plek voor ons om heel lang te zijn, maar prima voor een nachtje. Het uitzicht is overigens wel erg mooi met het strand, de zee en de vuurtoren op de klif. ‘S avonds zien we nog mooie luchten boven en achter de heuvels door de zonsondergang. Als het donker is, zien we het licht schijnen van de vuurtoren en de lichtjes van het dorp voor ons. Het begint later die avond met regenen. De komende tijd gaat het een beetje afzien worden als we de weersvoorspellingen bekijken. Er komt veel regen aan. Niet heel verrassend aan deze kant, hoewel het er eerst iets droger uitzag.
Wijnproeven in Rebeira Sacra
En wat doe je als je ziet dat het de volgende dag de hele ochtend/begin middag gaat regenen? Dan boek je een wijnproeverij! Luc kwam op ingenieuze idee om vandaag een binnenactiviteit te doen. Hij vond een kleiner wijnhuis “Vía Romana” in de Rebeira Sacra. Ze bieden verschillende proeverijen met een rondleiding o.a. in het Engels (voor ons wel zo prettig). Die avond gemaild of dit nog kon voor de volgende dag en ja, vrij snel reactie, dat kon. Om 12.30 uur moeten we er zijn.
Na het inpakken, begint het te regenen, weer een gelukje. De gehele weg is het druilerig. Aangekomen in de Rebeira Sacra, het wijngebied, hebben we een mysterieus uitzicht. We zien de rivier met laaghangende wolken en de typische, zeer steile wijngaarden, felgroene kleuren en de typische Galicische huisjes. Het wijnhuis ligt tussen de hellingen in, heel mooi!
We blijken de enige gasten te zijn vandaag, dus dat betekent een privétour en- proeverij. We krijgen een rondleiding en uitleg over de historie, de wijngaarden (alles gaat met de hand, want machines maken op deze hellingspercentages natuurlijk geen schijn van kans) en uiteindelijk proeven we vijf wijnen. Ja heel erg lekker dus. Voor de kenners: twee verschillende witte wijnen van de Godello druif. Daarna drie verschillende rode wijnen allemaal van de Mencia. Heerlijk en heel verschillend. En bij het proeven hebben daarbij leuke gesprekken met Laura, onze gids, die we ook nog allerlei vragen stellen over Galicië. Natuurlijk gaan de nodige wijnen mee de camper in. Een paar voor onderweg en een paar voor thuis (denken we).
Santiago de Compostela tot besluit
We laten de mooie, groene omgeving van de Rebeira Sacra achter ons en rijden richting de hoofdstad van Galicië: Santiago de Compostela. Hier is een camping, Camping As Cancelas Compostella, vlakbij het centrum, ongeveer 20 tot 30 minuten lopen. Dat is een mooie afstand en ten opzichte van wat de pelgrims lopen, natuurlijk een afstand van niks. Volgens mij is deze stad voor iedereen wel bekend door de 'camino' die hier eindigt. We hebben ons redelijk tot niet ingelezen en laten ons verder vooral verrassen. En verrast zijn we. Wat een leuke plaats!
Dat het een bedevaartsoord is, is op het moment dat wij er zijn niet erg opvallend. Je ziet wel de bekende bordjes met schelpen, natuurlijk wordt er commercieel ook goed op ingespeeld en uiteraard is de kathedraal niet te missen. Dat is nogal een imposante verschijning van buiten én van binnen. Maar, eerlijk gezegd dachten wij drommen aan wandelaars met versleten schoenen en grote backpacks aan te treffen. Nee, dat was dus niet zo. Er stond wel een klein clubje blije wandelaars. Het voelde een beetje als een desillusie. Heel anders dan verwacht. Januari is waarschijnlijk ook niet de meest populaire maand om je camino te eindigen hier. Ik kan me er iets bij voorstellen. Maar goed, de eerste de beste Cerveceria die open is, stappen we binnen en we nemen plaats aan de bar. Daar staan de meest heerlijke tapas uitgestald. Een heerlijk gezicht en we bestellen wat lekkers.
We gaan nog een paar winkeltjes in en dwalen lekker rond om vervolgens nog meer lekkers te bestellen bij een ander klein zaakje. Het is een heel overzichtelijk centrum en we blijven vooral in de oude stad. We worden met name omringd door Spanjaarden, locals, denken we. We bestellen wat de eigenaar ons aanbeveelt: o.a. kibbeling op Spaanse wijze. Achteraf blijkt dat hij een Nederlandse vriendin heeft, hij zelf even in Leiden heeft gewoond en dat de kabeljauw daardoor op zijn menukaart terecht gekomen is. Hoe grappig en het was ook nog eens echt lekker.
¡Adios!
Een roadtrip met je camper door Noord-Spanje, we kunnen het iedereen van harte aanraden. Wij hebben nog lang niet alles gezien en keren zeker weer een keer terug. Wij rijden verder voor een rondje Noord-Portugal, maar daarover later meer. Voor nu: ¡Adios!.
